Boże Narodzenie jest postrzegane jako piękne i pełne miłości biesiadowanie rodzin. Gdzieś w podświadomości przynoszą nam zimno, igły, kuchnię mamy, hojny materiał i duchowość oraz słodki uśmiech każdego z nas. W przeszłości święta nie były budowane na przebłyskach prezentów i przesadach w ich oryginalności. Charakteryzowały się one ich dorocznymi zwyczajami, mającymi na celu dobrobyt gospodarczy, ochronę sił zła, magię, pobłażliwość, ale także gry i rozrywkę.

Krótkie dni i długie wieczory nie pozwalały na wiele pracy na wolnym powietrzu, większość zajęć odbywała się wewnątrz. Ludzie w wiosce spotkali się podczas zimowych prac zbiorowych w domu - przędzenia, upierzenia, tkania, narzędzi i narzędzi do obróbki drewna. Aby ich praca wypadła z ich rąk, śpiewali razem, opowiadając różne historie życia, bajek i bajek.

Od Catherine do Przesilenia

Święta Bożego Narodzenia zaczęły się w tradycyjnej kulturze ludowej pod koniec listopada w Kartaginie i trwały aż do przesilenia. Nasi przodkowie zakładali podczas długich ciemnych nocy zwiększoną aktywność nieprzyjaznych sił i starali się je wyeliminować lub przynajmniej złagodzić je różnymi liniami i nawykami z pozytywnymi i negatywnymi skutkami. Z biegiem czasu pomysł ten został zredukowany do historii szkodliwych działań sojuszników. Dlatego nazwali dzień w dzień, a zostały utworzone przez Katarinę (25. 11.), Ondrej (30. 11.), Barbora (4. 12.), Mikuláš (6. 12.), Luciu (13.12.) I Tomáš 21. 12.). Okresy kończące się do świąt Bożego Narodzenia.

Zwyczaje Katarzyny

W Swinoujn doszło do prześladowania, że ​​dom był pierwszym gościem, który był kobietą przez cały rok. W przeszłości był to ostatni dzień rozrywki, ponieważ zaczął się adwent, był bałagan i przygotowanie do narodzin Jezusa.

W niektórych wioskach w Póvoi jachty zaczęły się w tym dniu, a rozrywka w stylu catarin połączyła się z celebracją początku tej sezonowej pracy kobiecej. Chociaż nie dotarło to pierwszego dnia, dziewczyny przyniosły ciasteczka i młode wino razem, a potem w dobrym nastroju podczas śpiewu i tańca przeżyły pierwszą wieczorną noc. W Selca mówiono, że Katarína gra na skrzypcach. Ten dzień służył również przewidywaniu pogody w nadchodzące święta: "Katarína na blate, Boże Narodzenie na lodzie" lub odwrotnie.

Ondrej - pierwszy dzień polarny

Ondrej był w Selc według Franciszka Zovinca pierwszego dnia polarnego. Jest to zakaz, kiedy nie musieli przychodzić na pierwszą kobietę, ponieważ łańcuchy byłyby zgrane, a garnki i miski bite. Dziewczęta w przeddzień Ondreja wykrzyczały płotek i powiedziały: "Proszę, rzuć szlak, święty Ondreju, proszę, daj mi znać tej nocy, z kim będę stać przy ołtarzu." Po tej akcji, pobiegli w milczeniu do domu, aby zachować swoje marzenie. Wiele osób zasypiało, zwłaszcza najbardziej wszechobecne. Ci, którzy marzyli o tym, powinni zostać do nich wybrani. Drugiego dnia twarz dziewczyny ujawniła sen, który ich pociągnął. Niektórzy się uśmiechali, inni w rozpaczy, kiedy ich sen nie przyniósł oczekiwanego przesłania.

W Wielkim Poście dziewczynka mogła poznać imię przyszłego męża śpiąc w noc przed Ondrejem na męskich butach, aby podpisać jego imię.

Na obrzeżach Trenczyna dziewczęta modliły się przed snem: Ondrejko, mejko, tejko, svätý Ondrejko! Pomyśl o mnie, który będzie moim umiłowanym, którego zatrzymam w moim życiu i śmierci, i co ona będzie nosiła. Następnie podłożyli im pod głowę pierścionek, który zwykli żenić przed ślubem, oczekując, że będą śnić o następnym mężczyźnie. Zgodnie z modlitwami w Sworn "śnieg, który zaatakował Ondrej, dawno już minął, tylko na Gregor (12 marca) biegnie do strumienia". Inny jest poświęcony pogodzie na Ondrej, ponieważ będzie to również w okresie zimowym: "Ondrejski śnieg pali chleb".

Virgin Barbora

Wieczorem chodzili do Svinny, gdzie lubili, zwykle cztery kobiety i dziewczęta ubrane w sukienki, z białą sukienką na twarzach. Jedna była w ręku pędzla lub miotły, druga była skrzydłem drobiu i dwoma innymi dzikami, które biły młodych mężczyzn.

W Selca młodzi mężczyźni i dziewczęta byli ubrani jak dziewica, w rękach mieli szczotki lub skrzydło gęsi, przyszli do domku, zalali i powiedzieli: "Święta Matka Barborka stała rano w gradem wzgórza, które widziała, świętej obserwacji, dała im, Matko Bożą, aby chronili nas w naszej śmierci, kiedy będziemy obchodzić święta Bożego Narodzenia / obecne 13 umjerati, amen. "Z domu dostali suszone owoce i pojechali tramwajem.

Na Barborze nędzny jastrząb szedł na górną Nitrę - były to wiśniowe puszki, które zostały umieszczone w misce z wodą i musiały zostać wypuszczone na Boże Narodzenie. Jeśli kule na okapach ładnie urosły, rodzina powinna cieszyć się radością i obfitością w przyszłym roku. Jeśli kwiaty były małe i torturowane, rodzina nie spodziewała się wiele radości.

Lucjusz jest szczytem dnia

Nie zaatakował Lucjusza ani nie haftował, ponieważ ubranie w tym dniu przyniosło chorobę. Lucia była najbardziej znaczącym dniem w ciągu dnia, zgodnie z nawykiem Svinny Jozef Páleník. "Słomka trzasnęła w drzwiach, a krzyk, który chciał dostać się do dna, musiał policzyć wszystkie słomki rano, aż kutas się nie szarpnął. Dzień Lucie był również używany do różnych zasłon, a także do białowłosej Lucie, która zwykle zamiata skrzydła skrzydeł i czyści wnętrze domu i jego mieszkańców, aby oczyścić je ze złych sił. Lucie weszła do wioski w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych ubiegłego wieku, a potem tradycja zniknęła. "

Józef Ľudovít Gołębie nagrywały na początku XX wieku w dolinie Bošáčka zwyczaj chodzenia Lucjusza, gdy brudne dziewczyny chodziły po domach, aby przestraszyć dzieci i otrzymały dla nich drobne upominki. Od Lucie do narodzin Boga, ludzie codziennie oglądają pogodę, aby dopasować się do pogody przez 12 miesięcy w przyszłym roku. Na przykład, jeśli zima jest zimna, styczeń będzie mroźny, jeśli padnie, będzie deszczowo. Podobnie, widzieli różne uprawy i rośliny.

Są różne rzeczy, takie jak imię pana młodego. W dziewczynach Soblah, 13 mężczyzn wymieniło 13 najlepszych mężczyzn, a Lucia spalała jeden bilet każdego ranka, oczywiście, bez czytania imienia. W środy paliła co dwunastą kartę i czekała niecierpliwie na wieczór. W Wigilię rozpakowała ostatni bilet czytając imię jej "oczekującego". W innych wioskach napisali tylko dwanaście biletów i spalili je wieczorem. Ktokolwiek chciał poznać bosorków we wsi, musiał zbudować drewniany stół bez użycia gwoździ z Lucie na Boże Narodzenie. Powinien robić to każdego dnia. Potem wziął go do półmaski, wstał (w niektórych wioskach usiadł), a potem wiedział, które kobiety i dziewczyny są boskie. Zobaczył, jak latają wokół ołtarza. W końcu mógłby udać się na rozdroże do wioski, a tam, o północy w Wigilię, usiąść na tym krześle, a potem zobaczył, jak tańczą. Ale musiał nosić torbę maków i igieł, którą rozłożył w drodze do domu, bo znany bosor ścigał go i chciał go zniszczyć. Musieli przeczołgać się przez igły i zboże maków, by złapać to, co zostawili. Kiedy usłyszał za sobą wichurę, znów miał swoje bozonery i trzeba było zatonąć ... Tak było, dopóki nie przekroczył progu własnego domu, w którym bosor nie miał mocy, a podnośnik został uratowany. Jeśli jego makówka i igła szybko minęły, a on nie był jeszcze w domu, bosorcy dogonili go i musieli zatańczyć z nimi. Zazwyczaj wykopali go na śmierć i łzy. Tylko w tym czasie mogła być poszukiwana tylko czysta i wierna miłość dziewczyny.

W przeszłości, w przeszłości, wspólna praca była okazją do spotkania z sąsiadami, krewnymi, krewnymi i znajomymi. Oprócz wspólnej pracy, udało im się połączyć razem, aby uwolnić się od wspólnych zmartwień, które są w naszym często wirtualnym świecie dla niektórych niespełnionych już marzeń. I stało się archaiczną receptą na stare rzeczy ...

tekst: Leo Kužela

zdjęcie autorstwa Radovana Stoklasa