Chyba nie ma dziecka, które nie zna Zajki Bojek, wróbla Čimy czy wersetu o tym, jak sowa poszła tańczyć.

Pełne czułego humoru, pozbawione lekcji prace mają wspólnego autora - Ľudmila Podjavorinská, której prawdziwe nazwisko brzmi Riznerová. Dziś w jej domu rodzinnym w Bzince pod Javorinou znajduje się muzeum. Dowiesz się nie tylko wielu informacji o życiu i twórczości popularnej pisarki, ale także z tym, z czym musiała się zmierzyć, zanim w końcu została uznaną pisarką.

„Jako dziecko była mała, drobna, często chora. Uczęszczała tylko do sześciu klas w szkole swojego ojca, który był tam nauczycielem. Jej marzeniem było zostać listonoszem. Jednak bardzo lubiła czytać, dzięki czemu zdobyła wykształcenie jako studentka ”- powiedział dyrektor muzeum Ivan Mrázik. W domu rodzinnym Ľudmila Podjavorinská można również zobaczyć stół, przy którym czytała i pisała jako dziecko. Jej ojciec był bardzo zły, kiedy złapał ją w nocy. Nie był skłonny do jej pragnienia edukacji, a ponadto Ľudmila miała problemy ze wzrokiem. Jako dziecko zachorowała na ospę, która również uderzyła jej w oczy. Dlatego zobaczyła jednego z nich bardzo słabo, później po operacji przyszła całkowicie.

Dziś Muzeum Podjavorinská odwiedzają głównie grupy szkolne, ale często odwiedzają je również przedstawiciele starszego pokolenia. Może zainteresuje ich oryginalna kuchnia rodziny Riznerów lub salon z meblami, który pisarka miała w swoim mieszkaniu w Nowym Mieście nad Wagiem. Prezentowane są tu jej znane prace i zbiory listów, które napisała z ówczesnymi mistrzami literatury słowackiej - od Kukučína po Hviezdoslav. „Była jedną z pierwszych kobiet, które zaczęły pisać w tamtym czasie i myślę, że wielu czytelników o tym pamięta do dziś” - podsumował Mrázik.